Een Natural User Interface (NUI) is een natuurlijke manier om een apparaat te bedienen, bijvoorbeeld door er tegen te praten of een scherm aan te raken. De hoofdvraag in dit onderzoek is wat de actuele ontwikkelingen zijn omtrent NUI's en hoe gebruiksvriendelijk ze zijn voor kinderen. Hierbij hebben we ons beperkt tot de volgende NUI’s: touch user interfaces (TUI), gebaarherkenning, spraakherkenning, eye-tracking en brain-computer interfaces (BCI).
NUI’s worden steeds meer met elkaar gecombineerd voor bediening van een apparaat. Vooral voor het spelen van een computerspel is het voor kinderen leuk om met gebaar- en spraakherkenning te werken. Touchscreens vinden hun weg in steeds meer apparaten zoals laptops, smartboards en spiegels. Spraakherkenning wordt veel toegepast in digitale assistenten en zijn in steeds meer apparaten als tablets, smartphones, laptops en homepods te vinden. Over het algemeen worden de NUI’s beter door vorderingen met andere technieken zoals machine learning voor betere herkenning van spraak en gebaren.
In de onderzoeken van de verschillende NUI’s komt er naar boven dat het gebruik zeer natuurlijk is. Kinderen hoeven niets extra’s te leren voor het gebruik van een NUI. Als je kijkt naar spraak en gebaren communiceren mensen voor 30% met woorden en voor maar liefst 70% met gebaren. Het gebruik van eye-tracking vergt geen extra training: je ogen gaan bijvoorbeeld automatisch naar beneden wanneer je op zoek bent naar een nieuwe regel van een zin. In het geval van een brain-computer interface hoef je alleen aan een handeling met je arm of hand te denken om een computer of een ander apparaat iets te laten doen.
Onderzoek bevestigt wat we al vermoedden: hoe natuurlijker de interface en hoe meer het hele lichaam mee kan doen, hoe meer kinderen de voorkeur hebben voor deze NUI. Dat betekent dat ze de meeste voorkeur hebben voor gebaren, spraak en touch. Eye-tracking en BCI’s zijn minder bekend en hebben tot nu toe vaak meer onderzoekstoepassingen dan het bedienen van een apparaat.
Gewenste effecten zijn dat kinderen door het gebruik van hun hele lichaam meer zullen gaan bewegen, en op een leukere manier kunnen leren en spelen. Onderzoek naar leesproblemen wordt makkelijker en een kunstarm of -been kan worden bediend alsof het je eigen arm of been is. Ongewenste effecten treden vooral op bij langdurig gebruik. Door een verkeerde houding en intensief gebruik kunnen lichamelijke klachten als bijziendheid, een tabletnek of een WhatsApp-vinger ontstaan.